Zowaar eens een korte blog en de foto's gingen nog makkelijk ook :)

Zondag 24 juli

Vandaag had ik een dagje ingepland om rustig aan te doen, na die pittige wandeling, bijzondere ervaring en lange terugrit leek mij dat een goed plan. Ik had gehoord dat Nakasero markt erg leuk is en je toch eigenlijk gezien moet hebben, maar na mijn vorige markt bezoek had ik een beetje mijn twijfels. Toch wilde ik het nog een kans geven, want ergens had die markt ook wel wat.

Eerst moest ik mijn was nog wel even doen, want mijn broek die ik vrijdag aan had… daar zat geen schoon stukje stof meer aan… Over die vieze boomstammen, met mn kont op de grond, pijp die voor een stukje in het water was beland, nou ja, je kan je voorstellen dat die niet schoon meer was. Overigens ook de laatste keer voor ik weer naar huis ga, jippie! Op naar de wasmachine ;)

Rond het middaguur ben ik met Willemijn naar de markt gegaan. Vanaf het eerste moment dat we op de markt kwamen was het een stuk aangenamer dan het vorige markt bezoek. We zagen al vrij snel dat we niet de enige niet-Oegandezen op deze markt waren (zoals de vorige keer), waardoor ik me meteen een stukje veiliger voelde.

Er kwamen verschillende jongens op ons af, die ons wel een rondleiding over de markt wilden geven (waarschijnlijk voor geld), maar dat konden we zelf ook nog wel.

Aan het einde van de markt was een trap omhoog, er stond een vrouw halverwege de trap die vroeg of we mee wilden lopen. Ik was wel nieuwsgierig, dus ging achter haar aan de trap op. Boven zaten er een aantal lokale restaurantjes en de vraag was of we misschien ook wat wilden bestellen. Eerlijk gezegd zorgde een blik op de keuken en de geur die er vandaan kwam al dat onze maag op de kop stond. Sowieso waren we trouwens niet van plan om daar iets te bestellen…

We mochten gelukkig een foto maken, ik denk dat jullie daarop al wel enigszins onze beslissing begrijpen, toch jammer dat er geen geurfoto’s bestaan. We zijn vrij snel weer naar beneden gelopen, eenmaal onderaan de trap zat daar een man recht tegenover, die heel stiekem zijn telefoon op mijn been probeerde te richten. Ik zag het vrij snel en gaf toen aan dat het geen probleem was als hij een foto wilde maken, hij keek me een beetje glazig aan, waardoor ik nog maar een keer zei dat het prima was. Vervolgens maakte hij daar goed gebruik van en hij nam er denk ik minimaal 6.

Ik was best wel verrast te zien wat er allemaal op de markt verkocht werd en hoe goed het er allemaal uit zag! Vrij veel groenten die in Nederland zijn, kon ik hier ook vinden. Zowaar zelfs radijs!!! En wat voor! Die kon ik natuurlijk niet laten liggen.

Ook zag ik dat er goeie kroppen sla lagen, die ik ook al weer even gemist had. Thuis eet ik ongeveer elke dag sla, dus dat mis ik hier toch wel echt. Vanavond hebben we een pannenkoeken avond in het huis, dus de sla moet tot morgen wachten, maar die ga ik zeker morgen eten, nu al zin in!

Maandag 25 juli

De therapie was een beetje dramatisch vanochtend, geen van de ouders kwam opdagen… Maar er kwamen wel allemaal ouders met kinderen die we helemaal nog niet eerder hadden gezien. Bij navraag bleek dat er 3 kinderen (van de 6 in het schema) naar huis waren gegaan donderdag en vrijdag, dus vandaar dat die niet meer kwamen opdagen. Ook bleek er vandaag een soort check dag te zijn voor mogelijk nieuwe patiënten, dus daarom al de nieuwe gezichten. Hierdoor werkte het vandaag niet helemaal lekker, kinderen die je niet kent, ouders die geen Engels spreken en dus niet konden vertellen wat hun kindje mankeerde.

Na de lunch zijn we gaan knutselen. De moeder van Rianne had een enorm goed idee en had Rianne papieren stroken meegegeven om muizentrappetjes te maken. Het was een groot succes, we zijn er bijna 2 uur mee bezig geweest en ze vonden het echt heel leuk. Ze waren lekker bezig en hadden ook nog iets om mee te nemen, hoe blij wil je ze hebben!

Morgenochtend moet ik al vroeg bij Katalemwa zijn, om 6.15 uur staat Moses als het goed is voor de poort… We gaan op outreach, ik ben erg nieuwsgierig wat ik allemaal ga zien en wat we gaan doen… Woensdag ben ik weer thuis, ik hoop dat ik dan weer wat mooie en/of bijzondere dingen kan vertellen of laten zien.

Liefs Korie