Tijd voor mijn laatste blog… Gek idee…

Zaterdag 30 juli

Jinja stond op de planning voor vandaag. Als je in Oeganda bent en zo dichtbij, moet je eigenlijk wel even naar de watervallen en het begin van de nijl… Dus leek me dat een mooie afsluiter.
We zijn met de taxi heen gegaan, eerst was het plan om de matatoe te pakken, dat zijn taxibusjes die je op elke plek aan kunt houden en in kunt stappen. Er schijnt logica in te zitten hoe die werken, maar die heb ik in 6 weken nog niet echt kunnen ontdekken. Nou heb ik er ook niet in gezeten, want 2 aanrijdingen in mijn leven vind ik wel voldoende… Als je ziet hoe de chauffeurs rijden, dan zou je het begrijpen. Daarnaast worden er 20 mensen in een 12-persoons busje gepropt, dus echt lekker zitten zal het ook niet echt zijn. Anyway, omdat ik die busjes absoluut niet zag zitten heb ik een taxi geregeld voor een mooi bedrag, onderhandelen in ieder geval een beetje geleerd! Het is ongeveer 2 uur rijden naar Jinja. De taxichauffeur bleef ook nog eens de hele dag bij ons, dus zou hij ons overal brengen waar we heen wilden! Volgens mij heeft hij ook wel een leuke dag gehad, want hij mocht overal mee zonder te betalen en hij had het ook nog niet gezien.

Eerst wilden we naar de watervallen, maar die kon je niet vanaf de kant zien, dus zijn met een bootje de nijl op gegaan. Nou, waterval is wel een nogal ernstig groot woord voor wat dit was… Eerlijk gezegd was het meer een soort stroomversnelling haha! Maar goed, het boottochtje was wel erg lekker. Veel mensen aan de kant gezien die hier ook wonen, zelf iemand in een zeer provisorisch huisje op een klein eilandje midden in de nijl. Het water van de nijl wordt overal voor gebruikt. Maar dan te bedenken dat er wormen in zitten die onder je huid gaan kruipen maakte al dat ik mijn armen en benen graag binnen het bootje wilde houden…en deze mensen gebruiken dit water voor eten, zwemmen, douchen, brrr…

Na dit tochtje zijn we naar het begin van de nijl gegaan. Ook deze is niet vanaf de kant te zien, dus opnieuw de boot in. Na een goeie onderhandeling -niet van mij- konden we voor de helft van het geld, want ze vroegen 15 euro pp, wat (vooral achteraf) erg veel geld was.

Overigens wel een hele mooie inkomstenbron… We hadden weer een lekker tochtje, tot we in het midden van het water 2 ondergelopen gebouwtjes zagen. Dit was een eilandje geweest bij de oorsprong van de nijl. Maar we dachten allemaal huh, hoezo is het midden van het water het begin van een rivier…tikkie vaag. Na 3x navragen konden ze het uitleggen… 70% van het water van de nijl komt van lake-victoria en 30% komt uit bronnen uit de grond, die dus onder water zitten. Het enige wat je dus eigenlijk maar ziet zijn een paar kleine kolkjes in het water, nou dat was het dus… Ik was wel blij dat we in ieder geval niet het volle pond hadden betaald. Overigens vraag ik me wel af hoe ze die percentages hebben kunnen bepalen, maar vooruit, ik zal niet te wetenschappelijk dit gaan analyseren… Nadat we dit wonder hadden gezien, zijn we naar huis gegaan. Terug stond er flink wat file, dus hebben we er bijna 3 uur over gedaan. Wat was ik blij met de taxi, dat we dit niet klem en zwetend in de matatoe moesten overbruggen… de acties die zij onderweg ook weer uithaalden… Doodeng.

Zondag 31 juli

Vandaag dan echt mijn laatste volle dag in Oeganda. Ik wilde er een relaxed dagje van maken, dat is gelukkig redelijk goed gelukt. Eerst ben ik bezig geweest om foto’s uit te zoeken, ik wilde graag nog een aantal af laten drukken voor een aantal kinderen en moeders die in Katalemwa zitten. Vooral degenen die er (bijna) de hele periode dat ik er was er ook waren.

Rond het middaguur ben ik met Iris naar het winkelcentrum gegaan, om de foto’s te laten afdrukken en vooral om nog even een lekkere koffie met een gebakje te nuttigen. We gaan bijna altijd uit eten op de avond dat er iemand weggaat, maar vanavond hadden we weer een pannenkoekenavond gepland, dus vond ik het prima om op die manier af te sluiten. De koffie – salted caramel latte – en een red velvet gebakje zorgden voor een prima lunch.

Hierna zijn we naar een kerk geweest vlakbij het het huis, een prachtige kathedraal, met weer enorm veel zand en dans, super om iedereen daar te zien swingen. Je ziet echt aan alles dat geloof erg belangrijk is.

Eenmaal thuis ben ik mijn tas gaan pakken. Maar goed dat mijn ene koffer leeg was, want ik heb wel wat extra ruimte nodig met alle souvenirs hihi, maar het past! Nu maar hopen dat het rond de 30 kilo zit die ik mee mag nemen…

Maandag 1 augustus

Tja… daar zit je dan op het vliegveld… te wachten om weer een lange reis te maken, maar daardoor in ieder geval voldoende tijd om mijn fotoboek van deze ongelooflijke reis af te maken. Mijn taxi was op tijd, dus dan begin je in ieder geval ontspannen. Die ontspanning hield wel even op toen ik eenmaal op het vliegveld was… Geen idee hoe ik het voor elkaar heb gekregen, maar ik had 40 kilo net als op de heenreis… Oeps. De beste man achter de balie was me niet zo goed gezind in eerste instantie. Ik probeerde hetzelfde als op de heenreis dat ik contact had gehad met emirates, dat zocht hij op. Blijkbaar las hij het niet helemaal goed, maar hij zei dat ik 5 kilo extra had gekregen (niet de 10 die ik zei, wat overigens ook helemaal niet zo was hoor… dat had ik alleen voor de heenreis gekregen…) en dat ik dus voor de overige 6 kilo moest bijbetalen… 400 euro! Dan had ik beter die rechtstreekse vlucht van KLM kunnen boeken, want daar mag je 40 kilo mee… (die vlucht was 400 euro duurder, daarom heb ik die niet gekozen) Gelukkig had ik een korte broek aan en kon ik doordat ik best een beetje moe was me een beetje verdrietig opstellen… Ik zei dat ik niet wilde bijbetalen, dus dat ik dan wel wat weg zou gooien. Ik heb uiteindelijk 1 zwaar ding uit mijn tas gehaald, waardoor ik 4 kilo kwijt was, dat zat in een plastic zak, die heb ik gewoon in mijn handen gehouden en toen mocht ik de tassen inchecken, en heb ik nu dus alleen wel 4 kilo extra mee te dragen, maar goed, ik heb in ieder geval alles bij me! Gelukkig gaat alles in 1x door naar Amsterdam, dus ik hoef maar 1 keer te praten als brugman :)

In Dubai heb ik een hotelkamer geboekt, ik heb een lange overstap, dus dan kan ik even slapen en douchen en dan weer fris en fruitig het bedompte vliegtuig weer in.

De tijd is echt voorbijgevlogen, 6 hele bijzondere weken gehad. Veel mooie, bijzondere, heftige en emotionele momenten gehad die ik stuk voor stuk niet had willen missen. Ik merk wel dat mijn hoofd nu vol zit met alle ervaringen en daarom is het ook goed om weer naar huis te gaan. Ik sluit zeker niet uit dat ik ooit weer terug ga naar Oeganda, het is een heel bijzonder land, met hele geweldig mooie kanten en kanten die zachtjes uitgedrukt wat verbeteringen zouden mogen ondergaan. Ik hoop oprecht dat er mensen blij zijn dat ik geweest ben, dat ik hopelijk voor een aantal mensen iets (hoe klein ook) heb kunnen betekenen. Ik heb nog wel een klein tijdje nodig om alle ervaringen een plekje te geven, maar ik denk ook dat het me rijker gemaakt heeft. Het zijn in ieder geval ervaringen die zeker in mijn al redelijk gevulde rugzakje meegaan voor de rest van mijn leven.

Iedereen die mij spullen en geld hebben gegeven wil ik ontzettend bedanken! Het geld gaat gebruikt worden om voornamelijk de hygiëne te verbeteren, wat ook hard nodig is, daarnaast zijn er wat materialen nodig en ook zal een deel nog gebruikt gaan worden voor kinderen die operaties moeten ondergaan maar de ouders niet kunnen betalen. Kortom een aantal hele nuttige dingen!

Als laatste wil ik graag zeggen dat ik het geweldig vond om te zien dat er zoveel mensen mijn blog hebben gelezen en mij op deze manier hebben gevolgd. Daardoor bleef het ook heel leuk om hiermee door te gaan. Ook alle reacties waren heel fijn om te lezen, bijzonder dat het zelfs op grote afstand soms mensen kan raken.

Ik heb ondertussen mijn lunch net op, ik ga nog een (hopelijk) lekkere cappuccino halen en dan instappen. Op naar “mijn eigen wereld”

Liefs Korie